Kernwaarden
Voor ons zijn de volgende kernwaarden typerend voor hoe wij onze taak als uitvaartverzorger/-begeleider invullen.
Teder, liefdevol en hartverwarmend
Als er vertrouwen is kom je dichter bij het gevoel.
Door iemand zelf te laten laat ervaren en te tonen wat vaak onzichtbaar is kunnen er dingen ontstaan die je niet voor mogelijk hield,
momenten zo waardevol dat ze je raken in je hart.
Dan zie je dat het proces van loslaten niet alleen iets verdrietigs, maar ook iets moois kan zijn.
Respectvol, zorgvuldig en integer
Alle dagen zullen wij zorgen voor degene van wie wij afscheid nemen, maar ook voor hen die er omheen staan.
Met aandacht, respect en met ruimte voor ieders keuze, religie en achtergrond,
want voor ons is elk mens gelijk.
Wij kijken, luisteren en voelen. Wat is er nodig, welke wensen zijn er, hoe kunnen wij tot steun zijn, hoe beleven we samen bewust die laatste dagen?
Wie wil en kan daarbij helpen?
sfeervol en persoonlijk
Het afscheid mag uitstralen hoe een overleden dierbare in het leven stond.
Zijn er voorwerpen, liedjes, geuren die typerend zijn voor hem of haar.
Kunnen we die een plek geven in de dienst, gebruiken om een ruimte aan te kleden?
Hoe zorgen we voor een sfeer waarin een dierbare zichtbaar is en mensen zich veilig en prettig voelen.
Een sfeer die mensen mee naar huis nemen en een warm en onvergetelijk plekje geven samen met hun herinnering aan de mens die gemist wordt.
'Het is een zoektocht naar de essentie van een leven die vaak in hele kleine dingen zit die indruk maken'.
Oprecht, mee- en inlevend
Wij houden van mensen en zijn oprecht geïnteresseerd in hun verhalen.
Iedereen verdient voor ons een waardig en warm afscheid. Wij zoeken naar het goede, maar ook naar het minder goede, dat heeft een mens immers gemaakt tot wie hij of zij is. Zo worden dingen bespreekbaar, mogen gevoelens worden uitgesproken en tranen vloeien.
Wij oordelen niet, maar luisteren, zetten gedachten in beweging en troosten.
Samen een verbinding maken
‘Het is niet ons afscheid, het is het afscheid van hen die achterblijven’.
Samen zoeken we naar een vorm waarbij iedereen zich goed en gehoord voelt, ieder op zijn of haar manier.
Wij schenken vertrouwen in eigen kunnen, bieden hulp bij het zelf vinden van woorden, laten muziek horen om de keuze te vergemakkelijken.
Het zelf doen helpt straks bij de verwerking omdat je zelf een steentje hebt bijgedragen dat zo kostbaar is op de weg die voor je ligt.
Oude gebruiken in ere houden
De oude gebruiken en rituelen, laten we ze in eren houden. Het aanzeggen, het dragen door de buurmannen, de directe naasten bij het condoleanceregister, de hulp bij het broodjes smeren en het koffieschenken, het afscheid nemen op de deel of bij het woonhuis, de laatste tocht lopend of met paard en wagen, de erehaag…
Woonachtig in de Achterhoek en vanaf 2010 in Zelhem kennen wij de gebruiken.
Smedekinck, waar oude tijden herleven, biedt de gelegenheid om in hun ruimtes een condoleance of dienst te houden.
Maar ook daarbuiten zullen de rituelen en gebruiken gekoesterd worden.
Ruimte voor het kind dat afscheid neemt
Kinderen rouwen op hun eigen manier. Zij huilen, worden boos of opstandig, zijn stil en teruggetrokken, of juist uitbundig en druk. Ze troosten en gaan weer verder spelen. Wij willen ze beschermen voor verdriet, maar mogen hen de ervaring van rouw niet besparen. Dood hoort bij het leven, er is geen weg om verdriet heen, wij moeten hen leren ermee om te gaan.
Wij geven kinderen ruimte om iets te doen of te maken.
Iets moois voor de overledene dat een plekje krijgt in het afscheid en later in hun leven. Ze mogen bellen blazen, liedjes zingen, een eigen geschreven of uitgezocht gedicht voorlezen, een zelf versierd lichtje aansteken, wat vertellen, alles kan en mag.
Ieder krijgt een taak die bij hen persoonlijk past.